Waarom voetballers niet blijven voetballen bij een lagere club - Guido Krieken - Piringen
Op het einde van het seizoen hoor je vaak dat ze oudre voetballers vieren als ze vertrekken.
Maar wat mij dan opvalt, is dat ze achteraf niet meer gaan spelen op een lager niveau: ze gaan dan golfen, of met de hond wandelen.
Dat herinnert mij aan een vrhaaltje in een boek Sportpsychologie.
Een man had aan zijn voordeur een mooie trap met een mooie leuning. Echt iets om de de kinderen te laten op spelen. En dat gebeurde natuurlijk: als het geen school was, waren ze de hele dag daar aan het spelen en veel lamaai aan het maken.
Die man werd dat beu: hij had hen am zo vaak weggejaagd, maar eeen beetje later waren ze er weer. Dat zou tock op een andere manier opgelost moeten worden.
Ze waren weer lawaai aan het maken, en de man ging in zijn deuropening staan. Ze liepen natuurlijk weg, maar deze keer wenkte hij hen dat ze noesten terugkomen: "Eigenlijk vind ik dat spelen zo slecht nog niet, ge krijgt van mij twee euro om hier te komen spelen."
Dat wonden ze heel goed. En 's anderendaags waren er al meer. Ze kregen allemaan twee euro.
Na een paar dagen waren het er zoveel, dat dat hij tegen hen zei: "Zoveel geld heb ik niet: ge krijgt allemaal één euro."
Dat vonden de kinderen toch een tegenvaller, maar kom kom ze konden ook fijn spelen.
Na een week zei de man: "Ik kan u zelfs geen halve euro meer geven: hier is twintig eurocent."
Toen zeiden de kinderen: "Meent ge dat wij voor twintig euro op uw trap kome spelen?", en hij heeft hen achteraf niet meer teruggezien.
Zo redeneren die voetballers misschien ook ...