Et leeve van Basil - André Pictoel – Sintrùin

Ik heb hem vandaag moeten bekijken

Mijnheer gaat als eerste naar buiten, en roept de dames samen. Hij weet wel wat lekker is en laat hen dat zien: een regenworm hier, een zaadje daar, zijn buffet ligt voor iedereen klaar. 

Hij ziet dat het goed is, tevredenheid overal in de tent, en dan ... ja zo is hij, de galante heer, ... een dansje bij de ene en dan eentje bij de anderen, even door de knietjes en dan weer verder.

Namiddag vind je hem onder een boom aan het krabben in de grond, een beetje wroeten en wringen in het stof totdat de zon weer ondergaat.

Dan roept hij de kudde weer bijeen, en kruipt hij op hoogste stok in het kot; want straks is het weer tijd dat hij zijn kukekekuu weer verspreidt.

En zo is ht leven van Basil, een haan uit Tienen, een galante heer.

Terug naar vorige pagina

De Warmte - Guido Krieken - Piringen

Als we nu niets schrijven over de warmte, of is het de hitte, dan hoeft het niet meer. In de winter zijn we al blij als de zon een beetje schijnt. En in de lente gaat het meestal regenen, en heeft de zon niet veel kans.

Voor de landbouwers is het normaal nooit goed, ofwel is het te nat voor de aardappelen, of is het te droog voor de turkse tarwe (tegenwoordig zeggen ze daar mais tegen)

Maar nu is het toch wel te erg: elke dag biedt de weerman of -vrouw meer, en we komen qua temperatuur hoger dan de normale temperatuur van een gezond persoon.
Ik ga mijn koortstermometer nog goed moeten wegleggen, want di gaat maar tot 41 graden, en daarboven is hij stuk.

't Zal niet meer lang duren tot het wegdek gaat opblazen, en dat we hobbels krijgen.

De trein had vandaag er al van: "Er is een defecte bovenlieiding in Tubize", en daarom was mijn terin in Leuven een half uur te laat. Ja, voor de trein moet er niet veel verkeerd gaan, of ze hebben vertraging. Ik denk dat ze beter de trein normaal wat langer te laten wachten in stations , dan kunnen ze tenminste ook wat inlopen als er problemen zijn. 

Mijn gras had ik al langer laten groeien, maar het is toch aan het sterven: het wordt stilaan geel naar bruin. Het heeft ook wel het voordeel dat je niet moet maaien. Als er er een paar keren een regenvlaag  komt, schiet het toch weer uit.

Om buiten iets te doen, is het toch veel te heet: 't is al te heet om de krant aan de straat te gaan halen. 
We kunnen nu ook begrijpen dat de mensen in Afrika niet altijd zin hebben om te werken: de kitte komt nu van daar. 
De mannen zij daar wel slimmer: die laten hun vrouwen werken, want zijzelf vinden het veel te warm. Zn ze gaan onder een boom zitten, totdat de vrouw roept om te komen eten.

Ik ga nu ophouden met schrijven, want het wordt me toch te warm. Ik wens jullie dat het al wat koeler is, als je dit leest. 

Terug naar vorige pagina

Waarom voetballers niet blijven voetballen bij een lagere club - Guido Krieken - Piringen

Op het einde van het seizoen hoor je vaak dat ze oudre voetballers vieren als ze vertrekken.
Maar wat mij dan opvalt, is dat ze achteraf niet meer gaan spelen op een lager niveau: ze gaan dan golfen, of met de hond wandelen.
Dat herinnert mij aan een vrhaaltje in een boek Sportpsychologie.

Een man had aan zijn voordeur een mooie trap met een mooie leuning. Echt iets om de de kinderen te laten op spelen. En dat gebeurde natuurlijk: als het geen school was, waren ze de hele dag daar aan het spelen en veel lamaai aan het maken.

Die man werd dat beu: hij had hen am zo vaak weggejaagd, maar eeen beetje later waren ze er weer. Dat zou tock op een andere manier opgelost moeten worden.

Ze waren weer lawaai aan het maken, en de man ging in zijn deuropening staan. Ze liepen natuurlijk weg, maar deze keer wenkte hij hen dat ze noesten terugkomen: "Eigenlijk vind ik dat spelen zo slecht nog niet, ge krijgt van mij twee euro om hier te komen spelen."

Dat wonden ze heel goed. En 's anderendaags waren er al meer. Ze kregen allemaan twee euro.
Na een paar dagen waren het er zoveel, dat dat hij tegen hen zei: "Zoveel geld heb ik niet: ge krijgt allemaal één euro."
Dat vonden de kinderen toch een tegenvaller, maar kom kom ze konden ook fijn spelen.
Na een week zei de man: "Ik kan u zelfs geen halve euro meer geven: hier is twintig eurocent."

Toen zeiden de kinderen: "Meent ge dat wij voor twintig euro op uw trap kome spelen?", en hij heeft hen achteraf niet meer teruggezien.

Zo redeneren die voetballers misschien ook ... 

Terug naar vorige pagina

In Romershoven houden ze nog aan de oude tradities 
Paul Achten – Hoeselt

Vroeger gingen de kinderen de laatste dag van het jaar aan de deuren “Héle” zingen. Dat liedje ging aldus:

Héle, héle, buiten staan twee borden,
Een vol pap, en een vol soep
Tanteke loopt de trappen op
En gooit een voorschoot appel af zo dik als een kattekop.
Het woord “Héle” zou komen van heilen = heil wensen

De kinderen wensten de mensen een gelukkig nieuwjaar. Ze kregen dan meestal fruit of noten.
Gelukkig is dat oude gebruik nog in ere gehouden door de kinderen van Romershoven. Chapeau.
Op 31 december trekken ze dan in groep, begeleid door de politie, van huis tot huis door heel Romershoven, … en Romershoven is lang hoor. Dit jaar waren wel goed voorzien van laarzen, want je zou daar tegenwoordig wel zwembandjes moeten dragen om iet te verdrinken. De mensen staan de kinderen op te wachten? Ze krijgen nu wel geen appels of peren meer, maar snoep zoveel ze
willen, zelfs kleine speelgoedjes.

Spijtig als ze het liedje niet meer zingen, maar kom, de oude traditie is toch in ere gehouden, en dat is heel fijn.

Terug naar vorige pagina

De scheidsrechters komen aan in kostuum en das
ze hebben pas een lift gehad
ze trekken en sleuren verkrampt aan hun tas
alsof het voor een vakantiemaand was
Met blinkende schoenen gaan ze door het gras
Alsof het voor een trouw was
Ze keuren de doelnetten, hoe recht is de lijn
en welke schoenen zouden de beste zijn

En dan klinkt het fluitje, de wedstrijd begint,
En iedere toeschouwer is nog goed gezind
Totdat dan het eerste shot op doel viel
in de bomen heel hoog vliegt zo zonder gevoel
De scheidsrechter die fluit is het altijd geweest
Ze roepen op hem "vuile zwarte" en al de rest
Al maakt hij geen fout, hij trapt geen bal
Hij is de duivel, een domme moei-al
En blaast hij op het einde drie keer op zijn fluit heel hard
Iedereen weet: 't spelletje is gedaan

Hij krijgt nooit applaus, 't is normaal als het goed was
Bij verlies hoort hij "ahoe" en al de rest
't Is voor hun plezier dat ze het ook doen
Dat ze elke zondag naar een veld gaan
Ze weten op voorhand, 't zal niet eenvoudig zijn
't Is daarom dat ik scheidsrechter ben 

Terug naar vorige pagina

'k Moet naar de tandarts, ik had ergens een gaatje
dat moest gevuld, en ik kan dat niet zelf
'k Had daarvoor een afspraak moeten maken
'k Was goed op tijd, en ik had ook mijn geld
'k Gaf mijn identiteitskaart af aan de computer
en dadelijk herkende hij mij met mijn naam
'k Mocht gaan zitten, je kon goed horen,
wat er gebeurde iets verder op

Zie, zie, zie, zie, voel je nog iets, wees maar niet bang
Zie, zie, zie, zie, spoel nu maar even, het duurt niet meer lang

Van al dat wchten kreeg ik de floepers
Ik voelde mij iet op mijn gemak
Ik zat mij stilletjes op te winden
Ik moest oppassen dat ik niet braak
Ik hoor dat boortje zo vaak zijn best doen
Ik krijg het zweet nog in mijn handen
Ik stel mij al voor hoe het gaat worden
Dadelijk dat boorke recht op mijn tanden

Als het mijn beurt is, moet ik gaan liggen
Een helder wit licht schijnt op mijn mond
"Doe maar eens open, zodat ik kn kijken.
waar ik moet boren. Dat is niet gezond.
Moet ik verdoven, is dat wel nodig,
ik kan ook proberen, of ge iets voelt."
Ik zeg: "Verdoven, ge moet niet wachten,
neem maar genoeg, zodat het heel lang houdt."

Ik blijf mooi liggen, en ik voel helemaal niets,
een hels lawaai maakt heel lang dat boor
Ik moet mijn mond goed openhouden
Ik voel dat boen tot in mijn haar.
Na lange tijd mag ik gaan zitten, 
En ik mag spoelen, 'k slik alles in,
En heel tevreden ga ik dan betalen
Weer dat scherp boortje (op de achtergrond), 't slaat in mijn benen.

Terug naar vorige pagina

Wellicht ga ik hier een paar of meerdere mensen tegen hun schenen schoppen, grote ogen of rimpels doen trekken, maar mij zegt karnaval nier zoveel. Als je je begint af te vragen waarom we dat nodig hebben, kun je alleen antwoorden dat dat in Limburg aan weerszijden van de Maas gevierd wordt. Hoe dichter bij de Maas, hoe feller.  
Als je dat moet uitleggen aan iemand uit Vlaanderen, en zeker uit de Far West, bekijken ze jou toch maar raar. Ze denken daar dat hier rare venten in vrouwenkleren zat op straat rondlopen, omdat ze Aalst kennen.
Hier is het eigenlijk maar een paar dagen, dat je je kan laten gaan zonder dat iemand je raar bekijkt. Alles mag, alles kan. Sommigen dragen een masker, en dan kan je je afvragen of ze dat doen om er zeker beter uit te zien dan anders? Of het komt dan ook niet zo nauw. 
Ik denk dan ook aan de mensen die een kleine bulldog hebben, je weet wel: zo'n hond met een platte snuit die altijd verkouden is. Die willen misschien ook zeker zijn dat thuis nog iemand rondloopt die lelijker is dan zij zelf. En dan heb je de stoet. Het gaat er hier meestal niet om wat de groep vorostelt zoals in Aalst, maar eerder dat ze allemaal hetzelfde uniform dragen. Dan valt ook een achterblijver dadelijk op. Ze werpen met confetti en mijn zussen, die in de school lesgeven, worden steeds meer ingesmeerd met confetti. Weken daarna valt er nog confetti uit hun jas. Je moet ook altijd goed opletten wat ze gooien: gelukkig werpen ze niet meer met appels: als je zo één tegen je hoofd kreeg... Wat ik ook raar vind, is dat iedereen de snoep die op de grond ligt, opraapt. Bijna of ze thuis niets hebben. Ik zal het dit jaar maar weer op mij af laten komen. Het hoort erbij. 

Terug naar vorige pagina